Kırıkkalem

içimde çalkalanan cümlelere
g/ebeyken asi yanım
azat edilemeyen duygulara saklandı
tüm sözler

kayan yıldızlar kadar hür olamadı kalem

yazmak istediklerim
çığlıkların gölgesine sıkıştı
zincirlendi kirpiklerimde k/ayıp heceler

çok olamadım

yenilenirken her doğan yeni güne
yenildi noktası konulamayan tümcelerim
yazdıklarımdan başka yazamadıklarımın tortusu
sığındı boğazıma düğüm düğüm

titrerken avuçlarımda usul usul sağanaklarım
özgürlüğünü aradı kırık dökük demlerde kalem,
c/eza kuşatmalarının dolambaçlarında
kayboldu soluğumda d/okunamayan şiirlerim
sivrilemedi kalemin ucu

iç sesimin çığlıkları tırmalarken kulaklarımı
dilimin sancısı kanattı kelimeleri
hücrelerime sindi başıbozuk kafiyeler
sil baştan yenilendi kronik şiir nöbetleri

sallanıp dururken sanık sıfatıyla yarınlar
ne dünü yazabildim ne bugünü
kelepçelere mahkum ettim biriken sözcükleri

Siz şimdi şair sanıyorsunuz ya beni

Hayata kırık bir pencereden b/akarken
Yitik ilanı astım şiirlerime...