Kırıldı
Ne zaman baksam gonca güllere
İçim feryatta gönlüm kırıldı
Düştümmü yolum gurbet ellere
Hep sol yanımda dalım kırıldı
Yoksulu görünce dayanamam
Banamı yanam onamı yanam
Yürek yangında sanki bir orman
Anlatam dedim dililim kırıldı
Yapacak birşey olsa elimde
Koyacağım herşeyi yoluna
Çocuğu aç ağlayan anaya
Ulaşamadım yolum kırıldı
Ben ne yapayım beyler paşalar
Karnı acıkmış beyini zil çalar
Böyle yaşamlar beni paralar
Sazım çalmıyor telim kırıldı
Yıldırım yoksullara sen acı
Bırakma yüreğinde hiç sancı
Bul bir yerden dost getir ilacı
Bulamam sefil halim kırıldı
bu aralar daha çok coştu yüreğin..hüzünden dem vuruyor..kutlarım İbrahim bey..😙😙😙😙
kalem hep hüzün yazıyor dikkatten kaçmıyor şiire yakışıyor hüzün. saygılar.