Kırılgan Aynalar

Kırılgan Aynalarım var 

İçimin en hüzzam girdabında

Baktıkça acıtan , battıkça kırılan 

Kabul etmesi güç olan bir sessizlik bakışlarım 

Konuşmalara küsüm

Hiç bir söz anlatmıyor beni 

Ben sanki hep dünüm...

Sonrasında bulduğum biraz acıyan yanımla 

Girdaba soktuğum hayallerim ..

Karası duruyorken henüz

Yeni renkler ekleme..

Gündüzün ışığı vuruyor

Kavrulurken geceler 

Aynalarda gördüğüm yüze küsüm

Küsüm işte bunca yalanın riyanin içinde

Kendiyle başa çıkamayan bir çift göze hüznüm

Duası dökülüyor dilimden

Gözlerimde semanın bugusu 

Anlatacakken susuyorum yine 

Sustukça gömülüyorum içime

İçim bir deli volkan ,

Yaktıkca kanıyorum işte

Aynalar konuşmuyor....

Çok uzaklardan gelen bir yabancıyım

Nereden geldiğini bilmeden

Bilinmezim öyle rastgele

Sebepsiz uğramışken gönül kentine 

Asılı kalmışım öylece

Ne gidebilmiş ne de kalabilmişim işte

Aynada ki suretime kızgınım

Benliğinde yok olan ruhuma

Kahreden şu yalnızlığıma 

Konuşsa neler anlatacak lakin

Kırılgan anılarım tozlu aynalarında ...