Kırk Yama Yürek

Elifim sade bir merteğim

bir çobanın kavalından dökülen

O incecik sızılı

nağmeler gibi

yanık içli

Rüzgara direnen yaprak gibiyim

haşin titrek

solgun

Zaman elimde bir kürek

toprak atıyorum

yarına

Ruhum üstsüz

düşüncem yalın ayak

Yürüyorum

saklanacak yerim yok

kalbimden başka

Harap mihrap

Minber harap

Akan suyun demindeyim

geceyi örüyorum

elif elif

Umudu emziriyor beşik

kırk yama kırk delik

bir ömür

Ay gibi büyüyor bahtım

bir alın söylencesi

nasırlı elin ömürlük şarkısı

Toprakla biten dansın

su ile başlayan hikayesi

dinleniyor bir romanın ayracında

Yer çatlak

minder yaralı

Uslanmak bilmiyor insan

Dünya vermiyor

yitik oyuncağını

Ruh sancıyor

bebek ağlıyor

mezar çıplak

İsrafil beklemede

Hiçbir metinde yazmıyor

acının tarifi

Acı

katmerli gül yaprağı

ve

hiçbir albümde

resmî yok  kitapsızlığın

Küçükken tek endişem

kel bebeğime saç örmek

bir iki yamalı elbise dikmekti

bir bebekle üç kız kardeş oynamak

yani işin aslı

yokun bile vardı bir çaresi

yıllar geçti

varın yok çaresi

ne var ne yok diye soranlara

Leyla' dan çok sonra

İkranur' dan az önce...