Kırkıncı Mum

Sana sürgün bir şairsem
Külün közüyle yak beni


.......


Alın yazına dip not düşen tanrı
Kırkıncı tablet Bap kırk
Son mum yüreğimi sakladığım Sina


Ve çeyizin nil taşkını ağlama
Arena düşlerin parçalandığı
Kargı yarası çığlığın troya

Soğuk bir şubattı ihtimal
Uzun esmer bir adam ıslak
Teşup içimde sesiz fırtına
Aşk yitik tarihim tekerrürsüz
İmlasız kuraldışım yansıma
Mansur deri yüzümü bildik sevda
Elleri ustura geceyi kesip imgesiz
Ey müstesna gül öznesi
Öptüğümde yüzünü üç kez alnına
Koy ellerini en kutsal tenha
Ben en çok seni sevdim
Tüm yalan aşklar inadına





Eylül gün ortası imbat
Kıyıya vurmuş yüzün ey nazlı hilal
Rüzgarım geldim çoktan susmuş olan bir zaman
Kum saatinin zembereğini kırarak
İhtimal salıydı sarmaşığım
Kolların öyle beyazdı ve pervasız
Nefesin rihter ölçeği ten çatlağı
İste bu yüzden bütün kavuşmaları
Kırkıncı mum ışığında bir şiirle
Adını yazmak için sonsuzluğa...




Neresinden tutsam külleri bir ömür düşlemim
Fakat mümkünsüzdür menzili kırık bir sevda
Kanıtıdır bir yanın kuzey süveyda
Bıçak yalnızdır eti uğuldayan yaram
Döndüm içime seni severek
Çıkmak için çıplak bir tabancadan...