Kırlangıç Balığı

bu güneş hasreti öldürecek

zerresi düşmeden toprağına aç

şafak hasretinde gözlerimin ferini

çiğdemler kar görmeden

tüketip yüreklerinde en yeşillerini

çaresizliğin acısızla solacaklar

hücre demirlerini kaplayan su

kahve rengi pasları emiyorken

kavuşamaz hayata ölüm

ah be ciğerparem

kaldırmadan başını onurla

karıncaların çekirdek telaşında

gidip gelmelerine inat

biten gün söndürür mü

gözlerindeki umutları

varsa yiğit olan söylesin

aşk olmadan yazılır mı şiir

açılır mı en basit kapılar

kilitsiz de olsa ardına kadar

ve Tanrı sormaz mı yalancılara

bunun hesabını

pencereni aç şimdi bilirsin

tam aksi yönündeyim ne yapsan hayatın

lokma gözlerini denize çevir sonra haykır

benim gökyüzümün dönmeyen kırlangıçları

belki de hala senin denizlerindedir