Kirli Balık..

kiralık gelir bazen aşk,
ama sen sahiplenirsin..
o aynı kiralık yerleşilen bir ev gibi,
sahiplendikçe kir alıp, kırılıp dökülüp gider..

...iki kişiyle verilen sözler miladını yitirir,
ve
sözleşmesi biter aşkın..

yolda bulduğu oyuncağı sahiplenen,
kırık çocuk gibisin o zaman..

hep olur ya o sıkıntı içinde, kimindi bu oyuncak?
oyuncak sensin, sen!
çocuksun,kırıksın..
yarım .ötle tahtaya oturdun,
ve o yüzden sürekli sallanıyor içinde salıncak..

vicdan değil bu..
aşkta vicdan olmaz,
o içerde ki şey,
oyuncağını annene gösterdiğin de,
sorgusuz sualsiz yiyeceğin dayak korkusu...

sen öyleydin..
kiralıktın,sahiplendim..
ve annem ağladığım zaman diyor ki,
üzülme, sana yenisinden alırız,
hayır..
dayaktan ağlamaz erkek adam..
anne hayır..

yenisini alabilirsin ama,
hiç biri öyle güzel değil ki..

bundan sonra hiç bir acıya ham yap deme tanrım,
hem yaparım..

hem!
bazen gözlerinde ki deniz bile kiralık..
ve ne kadar suyun içinde yaşarsa yaşasın,
hep..
ama hep,
kirlidir balık...
hem!
kalabalık kadar kirli..

kal a balık..
kal..
temize çıkmak için,
aşkın sana ihtiyacı var..

ve,
nasıl gidiyor? diye soran çevre sakinlerim,
bende bilmiyorum, nasıl gidiyor..
ne zaman başımı kaldırıp göz atsam etrafıma,
o hala gidiyor..
ve attığım gözleri ,
geri toplarken buluyorum kendimi..