Kirli Beyaz/ım

benim sevdam
metruk bir bekleyişti affedilmek adına
elleri semaya dönük
yüzü yanık yüzü yok sanırsın

bir adım ötesinde
uçsuz bir kesiğe dayandı
adımsız iç çekişlerim
duymadın mı
kıpırdayamadım

ömrümün orta yerine
bağdaş kurmuş bir yalan/ım
dilime biriktim
dilime biriktin
sözlerini kestim
affet
gözümden taşıyordun

geceydi
seçemedim yalnızlığı
eteklerimde en kızıl raksı
koynuma girdi sinsice
ne gece gibi kara
ne alnım gibi akım
sadece
kirli beyazım

sabahıma
düş satarken yakalandım
suç/üstüyüm
küçük kıza dokunmayın
uyusun o
uyusun da
büyümemeliydi oysa

şimdi
ellerim hala semaya dönük
iç çekişlerimden taşan
dilime birikmiş af
ne tuhaf
gece hala ayartmaya çalışıyor
aklımı
bense
küçüğüm
ama suçluyum

bırakıyorum boşluğa
parmağıma yapışan kızı
tehdit değil
bizi affet
ak pak olana kadar rengimiz
yüzüne bakacak kadar

son bir kez ölmeliyiz