Kirli Bir Yalnızlıktan Geldim

dilsiz

viran kentlerden geldim

susun karıştı gecenin hüzzam tenine

yamalı düşler peydahladım sensizliğinde

kırıldı inancım nefesin eksilince nefesimden

yorgun düştüm zılgıt seslerinde

I

dabbetülarz’dan

hicazdan

yemenden duyuldu sesin

eprimiş masallardan

anka küllerinden doğdun gecelerime

senin bir adın uçurumdu

bir adın beyrut’un kızıl gülü

gözlerinde güneş doğar

bakışında buğday kokusu harmanlanırdı

efil efil sallanırdı eteklerinde göçmen kuşlar

ah bu sert yokuşlar

nefessiz

nedensiz

bırakır insanı sevda yolunda

II

kirli bir zamandan geldim

veremli şarkılar eşliğinde gezindim yedi düvel

solgun bir gökyüzünden bahsediyorlardı

geldiğim yerlerde üşüyen bir bahar vardı

birde kıpkızıl ağaçlar

hepsi içerime kaçtı

geldiğim yerde küçüktüm

şimdi büyük acılarım var

kangren bir yalnızlıktan yazdım ahvalimi

tanrının alfabesinden harfler çalarak

yorgun gözlerimden düştü gece kırılarak

göğe üç dil zılgıt boşalttım yüreğimden

kanlı bakışlar arasında

yorgundum dünya yılkılığında

III

kirli bir yalnızlıktan geldim

damıtarak gecenin kasıklarına zehrimi

kuruyan bağlarımı yakarak hüzzam makamında

sana geldim

boşuna değil biliyorum

kendini vaha sanışın

benim bir düşe aldanışım

bütün rüyalarda sana varışım boşuna değil

vahy edilmiş bir topraksın sen

ben ise çölünü arayan derviş

kirli bir zamandan geldim

sesine su olmak için

hadi dokun yüzümdeki yüzüne

keşfet kendini bende

IV

yeşil karanlık bir gecede vardım topraklarına

yüz sürdüm kıblegahına aşkının

tuz akıttım terimin okyanusundan

ah! senin bu intihar hallerin

benim biçare çaresizliğim

mülteci maviliklerde göm gamzelerine beni

bir ömür teninde eksileyim

bak yüzüme ve söyle

hangi vakit tutacak ellerin ellerimden

kuşlarının arasından vurulur bir kadın

saçlarının kokusuyla harmanlanır toprak

puşt bir ağrı saplanır göğüs kafesine

hangi vakit tutacak ellerin ellerimden

söyle

2014 Aralık Zürich 

Regulus yayınları  

2015 kül karası adlı kitaptan