Kirli Oyuncaklar

Dürtme geceyi iblis oyunlarının fenalığıyla
Zira o çehresine tünemiş karanlıkla örtüyor
Kerbela kanıyla kirlenmiş kerametlerini

Zaman sonsuzluğun çarmıhına gerildiğinde
Sırça zindanlarımın isli duvarlarında
Küf tuttu üzünç oyuntularım
Tasavvuru bozuk kavuşma vakitlerinde
Hayat kılığına bürünüyor senli anılarım
Ve ben hala
Töhmetin gölgesinde sırrını tavaf ediyorum

Sen bilmiyorsun...

Ben günlerce husumet birikintileri arasında yalınayak yürüdüm
Gidişine dair sorular zehirlerken beynimi
İtiraf dehlizlerinde sorgulandı fitilini umudumla ateşlediğim belkiler
Ve süt lekeli dudaklarımdan
Arkanı dönüp giderken bestelediğin zarif vedanın son sözleri döküldü
Kanlı kundağıyla kapıma bıraktığın hayaller ise çoktan öldü
Hem insanlığımın selası da zaten ayrıldığımız günün kulağına okunmuştu

Şimdi ambargo koyuyor diye şakaklarıma aklar
İşaret parmağıma bağladığım ipi deliliğimle çözecek değilim
Kirli oyuncaklarımla yad ettiğim göğsümün içindeki cinneti
Rüyalarımın labirentinde selam verdiğim Kays'a muştulayacakta değilim

Irklarını bilmediğim acılar mıhlanırken bedenime
İntiharlar hamlanıyor nefesimin zoraki eylemlerinde
Randevusuz ölümlere tebelleş oluyorum
Ruhum gömülürken Kudüsün taşları altına
Yüzümde soluk tebessümlerin ıslığı
Biraz daha özgür kalıyor sol yanım aşkın ilahi ateşlerinde

Sevgilim!

Bırak geceyi rakı beyazının kefenine sarılıp yatsın damarlarında
Nasıl olsa sabah jilet gibi kesip akıtacak kederlerini!