Kırmızı

Ölümün soluk benizliligi çökmüş ustune..

Ölumun kara lekesi çalinmiş uzerine...

Mayandaki bu iyilik de nereden geliyor hiç geçmeyen??

Bir düşman seç kendine , yakin olsun...

Duvarlarin siyaha boyanmiş,

Katran karaları akmiş heryere..

Pencereni kim kapatiyor??

Yağmur damlalari sana üzülüyor,, sana süzülüyor ...

Seni çagiriyor...

Yok demiştin ,,, varmiş işte!!

Gitti dediğin herşey peşinde,

Kılık değiştirmiş seni takip ediyor,, çoğalıyor..

Ölümün soluk benizlisi,,

Ölümün kara lekesi,,

Korkuyorsun yüzleşmekten..

Yere çakılıyor zavalli bedenin..

Gecenin karanlığında yankilaniyor  çıplak etinin çikardığı ses...

Ve çizmeyi bırakıyor kalem..

Kendiliginden bir resim cikiyor meydana..  

Sadece KIRMIZININ  hüküm sürdüğü...