Kırmızı Güller
Sözünden düşen bin parça o gün bugün
Sessizliğim dilimde oturmuş bomboş duruyorsa
Mamafih yüreğimde ince bir roman yazıyorum
Kırmızı güllerde bile bir acayip haller var bugün
Senin yüzüne baktıkça, içimde bir sızı efkâr
Esner esner, beni üzer, öylece uzayıp gider
Bir dediğini bir ettiğimden mi yoksa tüm bunlar
Kırmızı güllerin boynu bükük, kokusunda efkâr
Sarsılmış bir gündüzün yıkık gürültüsü geldi bugün
Ellerimizde hiçliğin, yırtık, girdaplı çizgileri kaldı
Falına bakılacak bir el, bir avuç dolusu sevda olaydı
Denizin huşulu, yosun kokularına gömülürdük bugün
Kırmızı güller soldu, gülkurusunun doğumu bugün
Gideceğin yerlere onun da selamı var deme sakın
Bundan gayrı benden ayrı o, bende değil deyiver
Kuruttuğun kırmızı güllerime selamımı söyle bugün
İnsanlar da mevsimler gibidir.Ayrılık gelince solar sararır hazan yaprağınca .Aşk gelince doananır çiçek çiçek tepeden tırnağa.Yaz gibi düşer zevke sefaya kış gibi terbiye eder susturur deli gönlünü.Şems vaktidir işte ozaman!Mevsimlerde çiçeklerde insanlar gibidir.Gülün beyaz olduğu inancı dşer bazen içime.Ayrılığın acısı kanayınca ikiye bölünen yürekten akan kanlara dayanamayıp meramından kan süzülürken gözlerinden açtı şafak vakti al renginde diye.Yada bülbülle kavuşamayınca kanayan gözleri boyadı onu kırmızıya ve ayrılınca sevgiliden hüzünden sarardı ve ilk gördüğünde sevgiliyi pembeye durdu çehresi...sağolun değerli dost böylesi bir eser için...