Kırmızı Gün Damlaları...
Kurşun askerlerimi giymiş bulutlar
Penceremin önünde
Güneş ateşiyle nöbette
Üzerinde
Safran karası bir yelek
Çığlıklar...
Odamın etrafına dağılmış
Yitik feryatlarıyla
Oyuncaklar...
Hepsinin boğazında bir hırıltı
Hepsinin parçalarında bir sızı
Acı bakışlar...
İmdat çağrılarına küs duyuşlarım
Çaresizliğimin kahkahasına asılı...
Aş'ımda kursak düğümleri
Atladığım iplere
Parçalanmış kefenler sarılıyor...
Yürümeye çalıştığım yollarda
Kara delikler yutuyor terliklerimi...
Tanımadığım yüzler
Birlikte öldüğüm kardeşler...
Günüm kırmızıya çalıyor...
Ört üstümü anne!
Zamanıma asılan ölümden
Kardan adamıma kan damlıyor.....
....
yine geldim bu şiire
günümü kırmızıdan sıyırıp maviye çalsın diye 😡
Şiirin büyüsünden kurtulamadım :) İçine çekti yine beni...
Bir an bu kadar mı güzel estetize edilir. Şiiri; dilim yutacak diye korktum :)
Kardan adamına damlayan kırmızıdan başlamış tema Ve ürperişler, genç kızlık korkuları müthiş kurgulanmış Ahenk bütünlüğü çok iyi...
😥😥😥😥 ilayda😙 insanlığımızdan utandık 😙 duyarlı kalemine ve yüreğine tebrikler👍👍👍👍👍
Aş'ımda kursak düğümleri Atladığım iplere Parçalanmış kefenler sarılıyor... Yürümeye çalıştığım yollarda Kara delikler yutuyor terliklerimi... Tanımadığım yüzler Birlikte öldüğüm kardeşler... Günüm kırmızıya çalıyor...
hayran kaldim anlatima...tebrikler👍👍👍