Kirpiğe Yasli Uçmak

gece emzirir göğsünde
beşikte mezar eşip
musalla salınır
gün ötesi köprünün
düş bu yakada salıncak


büyütüp gözün karasını
çizgi kokar kirpik yorar
zifir acısını şerbet sayıp
öyle masum uyu


herkesin gece alemi kendine
uçmak hüner diye bildik
düştük oğul düştük
yanıp düştük pervane

sıyırıp tüm yükleri
kaldırdı elimizden ağırlığımız
kaldığımız yerden hayata
kendimize uyurduk


günaydın
akşamı sırtından atmışa
göze dünya girer
rüya birikir geceye

sur'a yine kim üfledi