Kış Görmesin Düş

düşlerin dökük
bir merdiven ki
sadece inmeye yarayan
çıkmaları sökük

yaştan yana yerçekimi
toprak içine çeker tortusunu
dağınık saçlarının uçları kavruk
kederli ellerinin katılığını
koyuyor ısıtmak için koynuna çocuk

ve bilirim
çocuklar ağıt yolluyor gök yüzüne
görmemiş yüzünü güneşi
ipliği (d)üşüyor rüzgara

orda ağır yaklaşır kış
gidişine
aynı yavaşlığı bildirircesine
donuyor yaşamdan kalanlar
evler çıkar buzludur hep yokuş

yarından dün devşirir zemheri
zaman geleceğe mevsim borcu

sümüğü donuyor
kirli nurlu çocukların
erken ihtiyarlar
kırağı tutmuş tütün renkli bıyığı

zor işte derdi çekmek içine
ayaz ciğeri yakar soludukça kederi
aslında bilirsin soğukta yakar
ateşin tahtı burada yasaklıdır


sen yaz elleri ter görmeyenleri
zifre yenik beyazı bol yerde
çocukluğunu sıyırıp atanları

ulamalı sözcükler yaz
getirsin bahar ardında yatan yazı
boyun verecek çiğdem açıp
bulutu kapatır allı turna katarı