Kış Güneşi

Kış güneşi üşütüyor,
Sensizliğe mahkum ruhumu,
Vadesi bitmiş o güzel yılların,
Gölgesine sığındığım yalanlar,
Bir bir tükeniyor,
Avuçlarımda umut kırıntıları,
Arsız......
Umursamaz......
Ve yalın ayak koşan zaman,
Çaldıkların alıp yanına,
Posası kalmış dünlerin,
Çöpçülere emanet ettiğim masal,
Anıları doldurup bir çuval,
Sessiz.....
Habersiz.....
Ve korkak adımlarla gidişinde hala,
Bir kabus sarıyor,
Sırılsıklam uyandığım yatağımda,
Feri kaçmış boş bakışlar,
Üzerime gelip duran duvarlar,
Yıkılıyor,
Bittiyor,
Ve son nefesimde sessiz bir çığlık
Gibi......
Aşk senden geriye kalan,
Seninle yola çıkan,
Vefasızlığın adı......
Sevdayı meze yapışımda,
İçerken yudum yudum ihaneti,
Küçük ihtimaller peşinde
Çaresizce.......
Yorgun...
Ve ruhum apayrı dünyaların,
İz düşümünde,
Kara dullar gibi,
Çalmayan kapıda bakışlarım,
Yaslı yüreğim,
Son çırpınışında.