Kış Lokumu/Kar

anevrizma balonları takılı boşalttığın yerde
serum tutmaz sakil dünya histerileri
lacivertten maviye pasaklı bir yol mayası
döngüsüz hayata kıvam tutturma çabası işte
anlayacağın
uzaduyuma kaldı artık kolu kanadı kırık zaman bilmecesi...!



aslına benzemez kıvamda tembel ve tezat düşler
kaybını kendinde arar skalası düşük ve üşengeç kelamlar
işte bir şiir artığı gibi artık! dünyam
ki;.
tamamı benim olsa yine bir eksiği var!




erken kapanıyor buralarda meyhaneler
tecritteyim hala bakamıyorum aydınlığa
hala ebeyim bıraktığın karanlıkta!
ve gurur duy öğrettiklerinle!
bıraktıklarından bütünlemedeyim hala
dolduramadıkça çölleşiyor yeşili yanmış dağlarım
anla işte
kibrite sürtünüp duruyorum
coğrafyam bozuk dolaşmış aritmetiğim
paydasız bölme yapılmazmış öğreniyorum...!





soğuk ısırıyor yüzümü ellerimi
kar yağıyor ülkeme kar!
şekeri yok bu sene nedense
üşümüyorum kekelediğime bakma
duyuyor musun söver gibi soluyorum
nefesimdeki buğuyla yazabiliyorum artık adını
ısırıyorum işte!
değiyor mu dişlerim gamzelerine
şeytan dolduruyor boyuna gözlerimi
biliyor musun? K ı ş Lo k u m' u m
artık kapalı gözlerle,
adressiz bile görebiliyorum seni...!





koltuk altından uğraksız geçtiğim şehirler
rakamları birer birer seyrelen tabelalar
kendimle başbaşa içtiğim çaylar
ve neden ceplere doldurulur boş eller! sorgulamayan
devinimsiz aymaz ve şaşkın damgalı kaldırımlar
kağıt zaman arasındaki köprüden
kendini atan ve birbirine benzer kalabalık rakamlar
işte s e n e k s i l i r k e n artan bir tek onlar....!









ToprağınSesi