Kısa Ama Yoğun Anılı

kuşkusuz anne bakışları gibi su içen güvercinlere duyarlıyım
yaşamdan çok şey istemeden geçiyorum evlerin arasından
küçücük bahçelerde beklentisiz ikindi sohbetleri
zaman ne durur ne donar ama sen aşabilirsin süreği

önlenemeyen bir kendini hırpalamaktı başkasına verdiğin
hafta içlerinin uçuculuğunda düşünmeyi unuttuğun ama kalıcı
hayata gizli bir ur gibi yayılan dudaklarımız gün sonlarına kör
birbirimize mahkum birbirimizden tecridiz kısa ama yoğun anılı

orman gürültülü bir ağırlıkta sır gibi arzularken teninin sorularını
yüreğimi horlayan dağdağasıyla kendine düşkün kalabalıklar yapışır yakama
o an ve o ana çok benzeyen diğer anlarda...yanıtlarımda kendimi kaybederken
tenlerimize güneşin değmesidir şimdi en özgün özgürlük birbirimize öğrettiğimiz