Kısır Kadınlar Şehri

Şehir uykuda
Suskun bebeklerin
Süt kokan ağızlarından öp benim için
Şefaat dilen küçücük elleriyle
Tanrı terk etti bizi
Ondan bu kör kuşlar gibi sendeleyişimiz
Mavi nereye kaçtı
Oysa şimdi buradaydı
Parmaklarımın dokunduğu yerde
Kudretin varsa
Geri ver bana
Çarpık gülüşlerimi
İki sıra örgülerimi
İnsafın varsa
Düşlerimi bırak kapıma
Bir gün ansızın bulayım
Tam bitmişken vazgeçmişken gelsinler geri
Şiiri al benden
Binlerce çocuk arasında
Bir lanetli kısır gibi
Kala kaldım bu kimsesiz şiirlerle
Harfleri, kelimeleri unutayım
Kim desem o gelir aklıma
Adına dokunmadığım adam
Ne olur sev beni
Ben düşten düşmüş bir garip
Kızma!
Ünlemi bol kaçmış bir hayatın
Yarım hazmında
Kimsesizim baksana...
Daha onca soru işareti var
Düğümlendiğim limanda
Gitmem için çözmem gerek
Ellerimi kanata kadar...
Dillerim lâle yatana kadar...
Bir şehir öldü bugün
Faili de cinayeti de benim
Tek bir iz kalacak
Gelenlere...
Mavi...
Elime, yüzüme
Yüreğime bulaşmış
Tek iz failin gözlerinden
Bir mavidir avucumdan koynuma akan...
Hadi götürün beni...