Kıskanıyorum Çocukları

Rahatlardım dökebilsem gözyaşlarımı,

Ama elde erkeklik gururu vardı,

Her ne kadar üzülsen de,

Bir adama ağlamak yakışmazdı.

Kıskanıyorum çocukları.

Derdimiz birkaç kırık oyuncak,

Veya anamıza naz yapmak,

Yoksa sofrada patates kızartması;

En büyük korkumuz

Babadan azar işitmek olmalıydı,

Akşam ezanından sonra girdiysek eve.

Kıskanıyorum çocukları.

Şimdi aklımda iblisin fısıltıları,

Özendiriyor türlü günahları,

Dök diyor ne varsa içinde,

Dök ki başlasın çaresizliğin isyanı!

İşimiz hiç olmasın adamlıkla, çilelerle,

Artık ağlamak için bekleme,

Cenaze namazlarını.

Ayıpsa ayıp, günahsa günah,

Akıt kalmasın geriye ne bir sızı,

Ne bir korku ne de gözyaşı,

Bırak artık, çocukları kıskanmayı.