Kitabın Hikayesi

Kitaap!

göğe asılmış uzunca soy ağacım
henüz doğmamış yanlarımı topluyor rüzgar
esiyorum geldiğim iklime, her soluk sonsuzluğun intiharı
kitaaap! diye bağırıyor bir çocuk
alnıma yazılıyor satır arası boşluklar

her duraktan bir harf,
her yaştan bir rakam,
budur belki hayat bulmacam
alnıma vuran ışık fersiz
küvezden doğuyor ölümler

Balık

suda büyüttüğüm düşlerimi
balık sırtında yürüttüm millerce
pullarına yazdım aşk şiirlerimi
ustaca ezberledim rolümü
karaya vurmasaydım bir sabah
devam edecekti suda hayat
unuttum bütün su günlüklerimi

şimdi onlardan öğreniyorum
iyiliğin denizinde yüzmeyi
yeniden okumaya ç/alışıyorum
pullarında saklı mektuplarımı
yaslı gözlerinde, sonsuzluk ağlıyor


Ekmek

bu kitaba paha biçilmez diyor çocuk
soy ağacımdan sallanan yapraklar titriyor
doğmadan ölmüşüm, annem başımda dualar ediyor
ekmek telaşında, üçer beşer sayfalar geçiyor
yüreğimi acıtıyor kitap, yazılmamış cümlelerin beşiğinde

göğün dalları sallıyor umutlarımı
köklerinden emiyorum yalnızlığımı
kitabı baştan okuyorum, sular hep dalgalı
bir köprüden geçmek gibi, hayat
sıkıyorum yüreğimi, gıcırdıyor köprünün ipleri
aldırmadan üstünde balık ekmek yiyorum

işte bütün kitabın hikayesi