Kıyam - 1

Sizi anımsıyorum bayan
avuçlarına adımı yazmış mıydım
elim sende mi kalmıştı bir karanfili öperken
salı mıydı ya da perşembe, neydi ederi özlemin
kendimi asarken zamanın kırık sarkacına
adını üç kez çağırdım duymadın mı...

Siz bayan, nasıl bilirdiniz aşkı
hani saçlarına yürüyen gecenin
en kör izbesinde soyunurken Nü
ordaydım tam kıyısında alnının
kirpiklerine asılı kalmıştı gökyüzü
bir lirik maviydim gözlerinizde
tutamayıp düşürdünüz mü

sizi hatırladım bayan
bir yangını başlatıp gamzenizin çukurunda
sonra bozup yağmurun kafiyesini
gitmiştin ya
biliyordum ellerindeki kül izinden
her katil gibi sessizce
dönüp geleceğini, cinayet mahalline

Siz bayan
artık kocaman bir yalnızlıksın
gayri meşru ayrılıklardan fail
devrik bir cümlede pencere kefen
dokunamadığın bir fiil söyle şimdi
hep derdim birinci şahısta kalmalı insan

üzülme artık,
yaranın dönüp dolaşacağı yer kanıdır *


CC_