Kıyamet

Gün gün olalı böylesine
azap çekmemişti insanlar
Gökyüzü kan kusuyordu
Denizlerdi yanan
Yeryüzünü kasıp kavuruyordu
kin seli
Çocuklar kucaklarında gül demeti
sunuyorlardı
Barışa çağırıyorlardı
Göğü yeri ve denizi
Büyük insanlar akıllıydılar oysa
Çelikten gemilere binmişler
Yerin yedi kat altına inmişler
Gökleri yırtan sessizliğe
kaçışmış hepsi
Ama Tanrı onca akıllıya
onca fırsat vermişti
Ve hepsi bu azap seline kapıldılar
Güllerle çocuklar kaldı yalnızca dünyada
Geri alındı akıllar büyüyünce
bilmesinler diye
Görmesinler duymasınlar diye
kini nefreti
Yüzyıllarca yaşanmış olan insan
efsanesini yıktılar

Mart 1980