Kıy/a/met/im

Benim ona verebileceğim

Çok şey vardı aslında...

Çocukluğumdan miras

Sol yanım hep kan/ar/dı...

Soruyorum sana hayat;

Her veda eden gitmiş,

Yaşanmadan üstelik

Bitmiş sayılır mı?

Hani;

"İnsan,

Anladığı ve anlaşıldığı

İnsanda çiçek açar" dı?

'ya......,

Bütün ağaçlar kuş açacaktı

Oysa...!

Ben se

Rengarenk çiçeğe durup

Taptaze bir sürgün,

İkinci bir bahar sentezleyecektim senden...!

Neden gittin benden

Neden?

O "sessiz ses" anlatsın beni şimdi

Sana,

Dinle:

《Yoksulluğun

Gizli kasasında ki

O en büyük servetimi,

Yâni,

Şeffaf

Naif

Ve kırılğan yüreğimi

Bir an bile tereddüt etmeden

Söküp göğüs kafesimden

Bırakmıştım o öpülesi ellerine...

Yanın da

Ya çok kıy/m/etim olacağını,

Ya da

Kıy/a/metim olacağını

Bile bile...

Teslimiyetli ve gönüllü

Kendim düştüm

"Terkeden sen"in

Nar'ına...

Oysa

Aşmadık mı en başında;

Zor denklemin

Kanamalı

Kanrevan kırmızı sesini,

"Önemsiz" saydığın

Çelişkilerini?

Vakit;

"Ben gibi sevme" vaktiydi...

Bu yüzden

Susturdum

Boğdum

Mantığın o bet sesini

Ve de kırdım

Uyuşmaz zamanların

Hain çarkını

İmkansızlıkları da

Zerrelerine kadar ufaltıp

Gururu ve

"Olmaz"ı içine katıp

Cam bir değirmen de öğüterek,

Üstelik

Hiç bir sinsi aceleye

Ve de ketenpereye getirmeyerek

Sabırla yoğurup

Şevkatle demleyerek

Cömertçe

Mertçe sundum sana

İç dedim, iç

İster şifa'i çay demine

İster kahveyi sef'a niyetine

Yeter ki

Sen yalnızca

Sev beni dedim,

Sev beni sevgince

Elinden geldiğince...

İnan

Sudan bile ucuzdu yav

Masum beklentim

Sevilmek niyetine,

Hepi topu

Bir yudum aşk maliyetine...

O tuttu

En ucuzundan

Gitmeyi tercih etti

Bırakarak ardında hâyâlini

Vefasızlık suretin de...

Üstüne üstlük

Nasıl da kapıldı,

Unutacağımı sanma gafletine...

Gitti işte

Ardında bir enkaz bırakarak

Bir meçhûl'ü bedavaya

En kolay yol niyetine...

Gittiğin o yakın uzaklardan ünle

Haydi söyle şimdi sevdiğim:

SÖYLE,

YOKMUSUN YANİ;

Çırılçıplak soyunca

ÜMİTLERİMİ BENDEN,

"AYRILABİLDİM Mİ"

"Senden...》

28:Nisan/03:MAYIS:2020