Kıyametler Koptu

Ömrümün eyvahıydı, umudun son sabahıydı

Camlar kırılmıştı içimde
Aynalar çatlamış
Art arda dağlar patlamıştı

Göklerin yanışı
Ruhumun uy/anışı vardı içimde

Sorgusuz sualsiz

Kıyametler koptu,üzerime cümle nar yıkıldı.






Sonun başlangıcının ilk sabahıydı

O sabah
Say ki yarılmıştı gök
Etrafım sarılmıştı karanlıklarla

Kaybolurken gözlerimin feri
Başlıyordu ruhumun yokluğa seferi

Sorgusuz sualsiz

Kıyametler koptu,üzerime cümle har yıkıldı.






Bir isyanın sabahıydı ben delirmiştim

Umutlar ert/elenmiş
Sevdalar kirlenmiş, son belirlenmişti

Varlığın yorgunluğu,
Yokluğun durgunluğu v/ardı içimde

Sorgusuz sualsiz

Kıyametler koptu üzerime cümle var yıkıldı