Kiymet'in Öteki Yüzü

Nasıl ki ay,dünyanın uydusu ise
ve peşini bırakmıyorsa
ben de senin ışığında
bir kelebek çaresizce...

Dönmek,dönmek ...
Dönen dönsün,ben dönmesem yolundan...
Eğer dönülecekse bir şey uğruna;
ışığında kanatlarımı yakmak adına
senin uğruna
bir günlük ömrümde
sabahlamak için kollarında
geceden sabaha
budur işte en büyük dönmelik
zikirle,sevgiyle Yaradan'a !

İsterdim ki ,kurumadan tükürük bezlerim
Salya sümük kanatmadan acıtan sevgim
'Seni Seviyorum' demek isterdim
sadece seni !
Oysa ,Seni sevmek yürek isterdi bilirim.
O yürek sonsuza değin senindir bilirsin amma
şimdilerde o sevgi,emek ister sulanmak ister
sen de bunu bilirsin,değil mi ?

Az önce bir çay demledim kendimle keyfime
mutluyum masamda az peynir,bir de ekmeğim
domatesimle misafirhanemde...
Kendi dünyamın,gönlümün bir köşesinde
keyfim,ben ve önümde aşım,sırtımda çulum,şükürde...

Yaşlıyım,hem de çok...
Evren de yirmi milyar yıldır varım
takılmışım peşine bir ay misali
yüzüne yansıyan yüreğin Nur'hani !
Atlas gibi küfretmiyorum dünyanın yüküne,
keşke işimiz hamallık olsaydı da
ezilmeseydik
erimeseydik gözlerinin ateşinde...
Egon mudur seni bana getiren,
yoksa bilinmeyen sırlar perdesi mi ?
Oysa Sen de masumdun beni tanımadan önce,
Senin de çocukluktan kalan ay dede hikayelerin
karanlıktan korkan küçük bir yüreğin vardı ...
Ellerin,o veren yardımsever ellerin mi yumuşaktı
yoksa yüreğin mi?
Gördüklerin yaşadıkların mı acıttı canını en çok
yoksa
yoksa bugün,
bugün duvarlara vurduğun
keşkelerin acısı mıdır volkanik patlamaların ?

Neyse...Olan oldu
20 Milyar yıllık yalnızlığımda
ben de önce öldürdüm sevdiklerimi
sonra Tanrıça ilan ettim taşlarda.
Ah Sen güzel Medusa
ve Sen
şimdi Sen
karşımda bir mabut gibi duran
körpe,
pembe tenli ,
ateşli dünyalar güzeli sen...
Bil ki,kirlenmemişliğin simgesidir o parlak ten...
Ve ben,
karşında duran ben
bilinemezlerin
kaosların aydınlığında
kendi karanlığımda
20 milyar yıldır seni bekleyen ben
şimdi tam da karşımda
ay teninde
ceylan başlı memelerinde
yaşlı yüzümü görünce
korkuyorum ahh Medusa !
Gerçi ben,ne Poseidon gibi aşığım sana
ne de kandıramaz beni
hiç bir Aspasia ile Athena !
Çünkü,Zeus'a ben verdim ışığını...
Öyleyse...


...ve şimdi,
Evren bilmeli ismini ay ışığı'dır hanemde Nurhan !
Ve Ben,tutunmuşken yörüngene öylece
dönerken geceleri pencerende sessizce
ve kıskanırken güneşi senden
haydi aç pencereni
al beni odana
med ve cezirlerimle
gel-gitlerimle
ve şimdi otur ay ışığının tahtına
yaşarken yüreğimin en tepesinde !




*Nurhan ALTINMAKAS'a yazılmıştır...