Kızgınlığım Kendime

Adını çıkardım literatürümden
anmıyorum düşlerimde dahi...
Adın geçse, duymaz oluyor kulaklarım,
kul hakkına giriyor adın.
Gözyaşlarım hesaba çekiliyor, hak etmiyor diyor...
Hak etmiyor o.

Zamana bırak cümlelerine nispet,
zamana bırakıyorum seni hiç dönmemek üzere.
Zamansız gidişleri seversin ne de olsa
Bende terk ediyorum seni
Senin hiç olmadığın,
oldurduğum diyârdan...

Kız Kulesini seyre daldığımız geceler geliyor aklıma
Kız Kulesine küsüyorum,
Rakının suya olan aşkına küsüyorum,
Martılara küsüyorum,
Simide küsüyorum,
Kendime küsüyorum...
Gözlerim lafa dalıyor,
Gözyaşlarım bana küsüyor.

Dön diyemezdin sen, yakışmazdı sana öyle ya...
Dönen hep ben olurdum,
Gönderen sen.
Şimdi kızıyorum kendime
Aldanmak bu kadar kolaysa eğer,
aldatmak neden bu kadar zordu?
Yalanlarıma kızıyorum,
En çokta kendime söylediklerime.

Kızıyorum ulan,
kızıyorum !
Sen diye sarıldığım sensiz gecelere
Seni seviyorumu sana harcayan dudaklarıma,
Hiç almadığın gülleri koklayamadığıma kızıyorum.