Kızıl Çöl

Kızıl çöl kumlarından yürütüyordum develeri

Hepsi peşi peşine dizilmiş

Hayallerim gibi

Çöllerimden dedim

Çölü iyi bilir yüreğim

Gündüz güneşe bakar yüzü

Gece ayı taşır terkisi

Ruhu vahâ teni kum

Kurulu bir saati andırır

Şiir sarar tütün niyetine

Çölden sorar masalları

Yine çöle anlatır

Anlatıp yorulur

Yürek çadırında konaklar

Bin bir türlü hece

Kimi hüznü takar

Kimisi sırf neşe

Özlem çeker

Kum

Ay

Ve gece

Rüzgarı üfler

Islık sanır çöl bütün sesleri

Yıldızları söner gecenin

Gece

Bekler durur

Yarı uykulu yarı uyanık

Hayallerini arar ruhum

Vahâyı unutup

İz sürücüler çölde

Bir yaşam kalıntısı

Arar durur

Durup arar

Bir alev topu

Benliğimi sarar

Çölü beşik yapar umut

Sallar durur

Çölde sevmek

Suyu bulmak gibi

Ruhum 

Kanar durur

Durup kanar

İç çeker kızıllık

Şiir üfler boyuna

Vahâ neymiş

Çöl 

çeker kendine

Çekip durur