Kızıl Günahlar

gamlı gecelerin üsküt bakışlarında
bir çift topuk sesine uyanıyor sevişmeler
arp çalan düşlerin ayyaş anaforunda
kopuyor parmakları kumsal çağıran masumiyetin


hani!
ak teninin güneşi kıskandıran saydamlığı
dokunuşlarında açan güllerin goncaları
parmak arası terliklerinin pembe kurdelalı nazı
Söyle nerdeler!

Yoksa!
kiralık bedellerin arsız hayasında
kirlendi mi emelleri tüm sevdaların

tanyeli edasının uçuşan duvağında
avuçlara sığmayan günbatımı hayallerinin
kavak yellerine takılan eteğini özledim


kıyılarıma vuran bedeninin
uçup giden yalnızlığını anarken
hercai tanıklığında
çığlıklarına kilit vurulan martıların hicabı
Şimdi kim bilir nerede suskun...



ah haylazım!

gönül evimin portakal çiçeği kokan sokağına
senin ağzından uçardı serçeler
meşe palamutları inerdi
koşup oynayan yaramazlıklarına
titrerdi kiraz çiçekleri göğsünün ucunda

Ah yar!

Yokluğunda çürüdü dudaklarının tadında kirazlar
yandı teninde ayın çehresi
düştü karanlığın soluğu saçlarının salıntısına

intihar koparan günahların
doldu kadehlere hasılatı
koptu sinesinden sevda yakamozları

Şimdi!
mavi yırtımı sancıların seremonisi ardından
Sönüyor mahyası umudun üryan dokunuşlarında
ağlıyor bana dünden uzak ninnilerin ebelenmiş vuslatı

titreyen sokak lambalarının şahitliğinde ki hazin sona
kızıl günahların şafak biçen umarsızlığında
kırılıyor ucu kalemimin
adın yazınlarıyla...