Kızıl Saçlı Kadın

Sen sevgiyle arana mesafeler koyarken
yüreğindeki umutsuz kanamaları bana bulaştırıp
Güzelliğinin arkasına gizliyordun
Yalnızlar rıhtımında rol alıyordun kendince
Kapamıştın tüm kapıları kendi dünyanda yaşıyordun

Ben ise pembe düşler kurmaktaydım seninle

Sen kimsesiz ve kimliksiz bir aşk besliyordun içinde
tüm hayal kırıklıklarını cebinde taşıyordun
Buzdan bir duvar örmüştün kendine karanlıklarda
Bocalıyordun kendi içindeki mevsimlik düşlerle

Ben ise hayallere sarınıp ısınıyordum seninle


Özlemle bakıyordum sizin sokağınızdaki pencereye
Büyüyüp devleştiriyordum büyük okyanuslar gibi
Sen ihanetleri affedemiyor kendinden bile kaçıyordun
Kendi içinde dallanıp budaklandırıyordun acıları

Ben ise yosun rengi gözlerine sığınıyordum

Sen ıslak sokaklardan koşuyordun delice
Rüzgara salıyordun kızıl saçlarını mavilere bürünüyordun
kalbinin sürgünlüğünde kirletilmiş sevgileri yaşatıyordun
Umutsuzluğun ardına gizlediğin yaralarını yüzüne asıyordun

Ben ise dalgalara bırakmıştım vurgun yemişçesine

Sen kendine sarılıyordun şefkatle yüzünü güneşe dönmüştün
Mor menekşeler yetiştiriyordun gönlünün kafesinde
yıldızlardan taç yapıp başını bulutlara değdiriyordun
sırtını dağlara dayayıp özgürlük şarkıları söylüyordun

Ben ise kızıl saçlı kadını kalbimde yakıyordum
Yandıkça kül olup kendimide birlikte yakıyordum

berf