Kızlık Soyadın
Apartman kapısı açıkmış Allah'tan
Bu çıkanlar yeni olmalı tanımadılar bile beni
Yoksa bir selam vermezler mi canım
Yerde ayakkabı izlerine alışkın birkaç zarf
Posta kutusundan atılmış mektuplarım
Asansör de bıraktığım gibi hala
Yükseklerde gözü yok kala kalmış öylece
Soluk soluğa kaldım ilk kez bu merdivenlerde
Sigaralar işe yaramışa benziyor
İşte geldim sonunda üçüncü kat altı numaraydı
Kapıda yalnızca senin adın
Ve çoktan unuttuğum kızlık soyadın
Dur bakayım ne söylemiştim sabah aynaya
Hatırla, hatırla oğlum tam sırası şimdi
Ayrıldım o kadından
O evi de boşaltıp sattım
Kayahan kadar pişmanım inan ki alın yazım
Ne olur susma, susma böyle bağıra bağıra
Suskunluğunla vurma beni yerden yere
Beş oldu çalıyorum zili
Hay Allah evde yoklar galiba
Keşke kızımı bir kez olsun yürürken görebilseydim
🤐şiir tadında öykü okudum sanki..çekip götürdünüz..mustafa abinin de dediği gibi umarım hasretler ayrılıklar söz olur uçar..😥🙂 tebrikler..👧
Asansör de bıraktığım gibi hala Yükseklerde gözü yok kala kalmış öylece
şiir güzel di ama bu kısım hoşuma gitti ..
final kısmında biraz hüzünlendim inşallah acılar hasretler hep şiirlerde kalır..
tebrikler tekrar Mustafa kardeşim adaşım :)