Koca Bedreddin Konağı

İç kızartacak bir bahar günü,
Koca bedreddin konağının avlusundayım
Aydınlık yüzüme yansıyor,
Sadece benim...

sonra binbir şükür içinde sen geliyorsun,
ve gözlerimde büyülü bir mücevher gibi parlıyorsun
Koca bedreddin konağının avlusundayız
Aydınlık yüzümüze yansıyor,
Bana ve sana...

Ve konağın bahçesinde su sesleri çığlıyor,
testiler ellerde,
Güneş ta tepede!
Aydınlık yüzümüze yansıyor,
Bana, sana birde konağa...

Sokak başında bir kız çocuğu,
Eli aşında, dört beş yaşında
Çirkinliği sevincim kadar az,
Hisleri bahnaz, Saçları altın sarısı
Gözleri elmas...
Ve dayanılmaz butun kederlere inat
Bu konağın avlusunda toplanıyor kainat!...

Koca bedreddin konağının avlusundayız,
Toprağa girmişiz,
Aydınlık yüzümüze yansıyor
Bana, sana, konağa bir de çocuğa...

Ve biz görebildiğimiz her günü,
Şükran içinde yaşıyoruz.
Ben sana bayılıyorum
Sen konağa,
Konak çocuğa bayılıyor.

Koca bedreddin konağının avlusundayız,
İlk önce ben gideceğim,
Sonra sen gideceksin,
Çocuk gidecek.

Ve ilk cemre düşecek toprağa,
Su akacak, bahar gelecek.
İlk önce ben geleceğim,
Sonra sen geleceksin,
Çocuk gelecek.

Ve ben şarkısına karışacağım,
Şu akarsuyun,
Ve aydınlık yeniden yüzüne yansıyacak,
Benim, senin, konağın birde çocuğun!...