Koçero

Korkma
dağ başına yürü
ben sensiz
hasretin koynunda kalırım
sen yokken varken

yaşarken
sana olan sevdam yollara kurulur
Koçero sevdası tuttu beni
sevdamın kaderi senin yolların

yolu yol eyledik
bahtın karalı günlerin
her geçen tarihin mavzerine yazılan
gel gülüşlerinle

gel bir görelim
duruşunda ne yazmalı
ne kokmalı dağlarıma güller açmalı

gel sende yüzün kaç karış
bilelim
gülelim
sensizliğine duralım
yokluğun acıyan gülüşüne

yürü
Koçero bu ellerde yabancı
kalk
bu kent
bu şehir
bu dağlar ferman yazdıran
bu dağlar seninle ç/ağlar

yine bu kent sensizliğine
düşlerimiz hayallerimiz gömülü
bir Koçero anılır
bir de dağların adı sen
birde ben çoşarım yollarına

Koçero yazgı
Koçero efsanedir yollar dağlar ferman dinlemez
hep yiğidi anlatır ç/aldığın türkülere
çağlar yürekli yiğitlerin sesiyle

her çalınan bir türküdür Koçero
bir yiğide vurgun yüreğimin suları

şimdi dağlar aman vermez sensizliğine
yokluğuna çağlar gözlerim seni

11*06*14