Kokuşmuş Hayatlar

Bir yastık kılıfına gizlenmiş,
Benden ve sizlerden saklı,
Tam altmış yıl,
Kokuşmuş hayatlar.
Söylemesi dile kolay,
Bunu birde yaşayana sor
Nasıl geçebilir bir ömür,
Nasıl geçebilir bir yastık kılıfında.
Bakıyorumda,
Dün aynı yastığa baş koyanlar,
Bugün neden ayrı yoldalar,
Düşünmüyor değilim,
Belki birgün bizim yaşımızda kemale erer,
O kokuşmuş yastık kılıfında bir ömür geçer.
Atalarımız boşuna dememiş,
Bir yastıkta bir ömür geçer.
Eee!Bizde kendimizi neyapalım,
Önce keskin sirkeye batıralım,
Ardından kokmamak için,
Bir yıl tuzlu suya yatıralım,
Ha unutmadan içine limon suyuda katalım,
Sonra,sonrası belli,
Bir güzel o yastığa baş koyalım.
Geçsin bizimde ömürden,
Değil altmış sene,
İsterse geçsin altmış asır.
Nasılsa tuzladık ya,
Kokmasın diye,


Görmek değil anlamak lazım,
Anlamakta yetmez,
Bunları bir bir yaşamak lazım.
Kimimize göre uzun,
Yaşayana göreyse çok kısa,
İsterki yaşayan,
Ömürden geçsin bir altmış sene,
Doymamıştır,
Kokuşmuş yastığa baş koymaya,
İçi kanar o yastığa baş koymasa,
Göz göze gelip iki çift laf kırmasa,
Soğuk ayaz gecelerde,
Koyun koyuna girip sarılamazsa,
İçi gider o yastığa başkoymasa.
Kıskanmıyor değilim,
Bal gibide kıskanıyorum,
Onları öyle gördükçe,
Sormuyorda değilim,
Bu işin sırrı ne diye,
Anlatıyor sırrını dedem bir kalemde,
Diyor önce sevgi,
Arkasndan gelir karşılklı saygı,
Nihayetinde yatar höşgörü.
Bakmayın siz benim kokuşmuş hayat dediğime,
Kıskandığımdan olsa gerek,
İşte dile getiriyorum öylece.