Konuş Ama Bağırma

Yokluğunun dil tutmaz mülhidiyim
Çığlığım yine ağır aksak
Boğazımda sıkışan canhıraş...
İçim titriyor gözlerimi yasladığım avuçlarımda.
Her yüzeyi çizmez kalemim,
Boncuk boncuk terliyor tasavvurum.
Meş'um serzenişler giydiriyorum katlime
Sıradan bir başlık atıyorum günü geçmiş hebâya:
"Sus...Konuşma...!"

Şairane heyecanımla
Üstesinden gelemediğim figâna ramak kalalarda
Ellerimi bırakıyorum beynimdeki acımasız uğultuya.
Hüzünperest bir şiir siniyor kanıma:
Hücremde çelimsiz harfler
İstemsiz yanaşan heceler
Ve Tekbir'leyemediğim sözcükler...
Devriliyor üstüme devrik diye tutturduğum dizeler.
Korkunç bir firara teslim ediyorum başkaldırışı
Daha düne kadar hükmümdeyken mecâzı
Şimdi büsbütün kaçırıyorum ipini mülevven gerçeğin.
Ve kuralsız bitiş tümcesi...
Duruyor karşımda utanmadan.
Tutarsız benzetmelerimden tut;
Bulanık tezatlarıma kadar ne varsa
Suçüstü yakalanıyor,
Ardında terkettiğin dilsiz itikâfa.
Kifayetsiz kafiyelerin her yakarışında
Can çekişiyor kalemim dağınık sözlerin kuytusunda.
Dudaklarım kaldırmıyor yalpalanışı
Boyun bükmektense kusursuz vicdanım
Sana inat,
Yırtıyorum gidişinin bıraktığı bu mel'un yalnızlığı...

Oysa ne çok bağ/ış/lamıştım kendimi
Kopmasın diye üstüne titrediğim halkalarımla.
Kenetlenmek zordur aşka...
Bir kere tutundun mu saçlarına
Kaçıp sığınamazsın rızası alınmaz hicrâna.
Ama koptum işte
Ey saçlarına takıldığım dikiş tutmaz yara...!

Hasarı ağır zelzelelere kurban gittim şimdilerde
Yüksek tonajlı bir elemin altındayım hem de.
Her yer karanlık:
İçi boş,dışı boş...
Kelama yenik tüm seslerim,
Ne kekeme bir susuştur bilir misin?
Bilir misin ölmeden "ölüm"ler beklemeyi,
Tutukluyken sevgim
Nöbetindeyken hasretim
Ardı kesilmez vardiyalarımda "sen"/de/lemeyi?
Aşikârdır cümle âleme sızım
Bir sen varsın ortasında kuru bir inadın.
Bir an olsun dokunup fehme
Sıçrayarak cüzzamlı uykularından
Sakın bilme!

Bu şehir ne sevdalar gömdü kanlı elleriyle
Köprülerine,tepelerine...
Oysa ben kaldırım taşlarına saklamıştım adını,çocukça
Kimse görmemeliydi,duymamalıydı
Ve bilmemeliydi,
Adını adım adım adımladığımı.
Kıskanırdım yoksa her adı
Çılgına dönerdi hiddetim,ağlardım
Ve ilikleyemezdim adıma
Kördüğüm attığın adını.
Şâd ol sevgili!
Koparıyorum göğsümden sarkıttığın b/ağını...

Karaya çalan bu eylül akşamının kavruk soluğunda
Kıstırılmış ruhumun tahakkümüyle
Salıyorum uykusuz bedeni şehrin azizliğine.
Sokaklar...
İzini kaybetmiş birer kimsesiz çocuk.
Tutulmazsa ellerinden öksüz caddelerin
Yetim kalır tüm arayışlar
Ve kana karışır esrarengiz yok/ol/uşlar.
Umursamıyorum...
Topukluyorum gece ayazını
Daha bir kalabalıklaşıyor iç içe yalnızlığım.
Ne yana gitsem
Omuz atar kadim âşıklar
Çehreme koyu bir "öfke" çarpar her maske.
Yeter...!
Daha fazla toplama düşlerime laf anlamaz bu güruhu!
Sabıkalıyım zaten aşktan
Söküp atmadıkça yüzümden ruhunu
Linç edilir birazdan mâsum yüreğim.
Devrilirken ayaklara feryadım
Kan kaybından giden bir ömrün ardına
Ucuz bir v/eda takınıp
Sakın sığınma!

Henüz sönmemişken yıldızlar yeryüzüne
Takılıyor umudum boğazın serinine.
Tam da yetiştim demişken sevdaya
Asıyorum karanlığımı gök/yüzüne!...
Senden uzak çığırtkan bir intihar...
Kapayamazsın gözü açık vuslatı
İyisi mi,ellerini tazele!...
Bak sönüyorum işte
Sakın görme!

Belki aşk,biraz da muhalif kalmaktır belleğe
Belki de uymamaktır kalpteki bu düzensiz ritme.
Biliyorum,bu keşmekeş firkate gebe...
Dayancımın son raddesindeyim
Çok uzaklarda sen
Satarken evhamı gurura
Bu çocuk yanıma kanıp
Kurulu pazarlardan beğenmem ihaneti bir daha.
Serabına niyet edilmez artık hiçbir mukaddes toprakta
Gözlerimde çoktan baş gösterdi kuraklık
Teyemmüm etmek yakışmaz âş/ı/ka...
Bir katre bile dilenmeden çoraklaşmış hislerinden
Tuz olup pıhtılaştığın yaramdan söküp resmini
Akmalıyım ulaşamadığım yegâne Aşk'a...
Çıkarıyorum artık seni benliğimden
Kimi b/eklersen b/ekle!...
Gaybın tek hüsranı değilsin sevgili!
Tutuklusun ihanetten...
Kelepçeler "ben" sıkar şimdi kollarında
Hakkını aldım susmanın
"Konuş ama bağırma!..."