Konuşurum Şiirle

Ne zaman anlaşılmasam

Sesim duyulmasa

Görülmesem 

Kaybolup ,yitsem koca bir kalabalığın içinde

Sarılıp kendi yüreğime

Tutup diğer elimi

Dayarım kör zihniyetlerin şakağına , kalemi

Tutunurum kalemin gücüne

Dilimle söylemeye tenezzül etmediğim 

Kurşun gibi sözler

Deler geçer kirlenmiş kalplerin

 Nasır tutmuş duvarını

Zamanında çizilmeyen sınırları

Alıp yara diye saklarken koynuma 

Bükülür boynum 

Düşer başım omzuma

Ve ben sessiz duyulmayan 

Çığlığımla

Yok sayılan

Hayatları gasp edilmiş geleceğine göz dikilmiş

Umutları hayâlleri çalınmış

Binlerce kadının

Duyulmayan sesiyim 

Anadolu'da kadının

Türkiye'de   kadınların 

 duyulmayan feryadıyım

Sessizce dökülür kelimeler dilimden

Ürkek ,titrek 

Çaresiz bir dille 

Yazıyla dillenirim

Birileri duyup gelseydi eğer

Batırıp parmaklarını  hüzün kokan şiirlere

Belki de can bulurdu kadın

Hayat dolardı gittiği her yerde 

Ve kadın 

Sevilince koca bir dünya ,kadın

Gülünce ,sevince hayat

Özleyince can

Beklerken umut

Çalışırsa , ekmek ,emek 

Bilene ,koca bir servet ,nimet

Etmesini bilene, minnet

Görene hazine

Tutana el

Yürüyene ayak

Varmasını bilene yol

Taşıyana yürek

Sarılmasını bilene  kol

Sığınmasını bilene yürek

Yüzmesini bilene okyanus 

Fırtınada liman ,Sığınana

Esersen fırtınadır kadın

Gürlersen deli asi bir nehir

Önüne katar götürür akar sel olur

Bakmasını bilene göz, 

Almasını bilene nefestir kadın...

Sustum

Konuşurum şiirle  ...