Köpek

Sohbet meclisinde;
Küstahça,
Birkaç fikri tepeleyip,
Birkaç insanı yaftaladıktan sonra,
Tatminini alıp egonun,
Zorba düşler yüklediğim,
Mizacı sert,
Kırbacı yaman görünüşlü,
Cılız ruhumu çekip aldım.
Sahteliğimden,
Tüm sahteliklerden...

Topuklarımda;
Atılan her adımın, gidilen her yolun,
Sızısı dururken,
Aksak bir tay gibi sekmeye başladım.
Karanlığı içercesine soluyuşlarım,
Kan kusturan öksürükler doladı,
Yutkunuşlar ardına.
Tükenişin bir adım öncesi,
Bir sigara daha yaktım,
Fahiş akşamların,
Meçhul bedelleri niyetine.
Ve düştü geldi sarnıçlardan,
Sakladığım tüm,
Sezon dışı,
Sokak arkası hayatlarım.

İşte o mağrur insandan geriye kalan;
Yırtık cepli bir çocuk gibi,
Düşürdüğü oyuncağını arayan..

Caddede turuncu ışıklar,
Sadece onlar süzer yüzümü,
Bilirler beni;
Sanrı geçirdiğim her gece,
Beklerler beni;
Sessizce.

Uyuz bir köpek çıkıyor karşıma,
Bakıyorum anlamsız,
Aldırmıyor hiç,
Sonra;
Sadece geçip gidiyoruz.
Olanca hayvanlığımla,
Ve bir köpek,
Olamadığım tüm insanlığıyla..

Kim daha köpek?

Şehrin bilmem hangi yakası,
Saatin bilmem hangi milyon evresi,
Gece bir başlangıç,
Gündüzün bitiş ertesi...