Kör Dövüş

Hayat
tozlanmış albümlerden
her gece bir kare resim çakıyor
retinası olmayan gözlerime

tam kanaması bitti
acısı dindi derken
kursağımda kalıyor sevincim
ben başa dönerken
bir tane daha üstüne çakıyor

söyleyin
yorgun bedenime ve kıt aklıma
ne zaman biter bu oyun
ne zaman biter bu kör dövüş ki!

çocuklar oynarken saklanmasınlar
mezar taşlarının diplerinde..

ölümle yüz göz olmasın
toprak

matem tutmasın
ölü taşıyıcıları
siyahlar giymesin

zaten yakamıza taktığımız 'güller' siyah...