Kör Kurşun

Yıllar geçti değişen bir şey olmadı.
Gidenler geride kan tohumları bıraktı.
Korku bedenlerimize hakim olmuştu.
Düşen her bombanın ardından,
Siren sesleri , çığlıklar , ağlamalar.
Parçalanan bedenler gördüm.
Daha gençliğine doymadan,
Ölen arkadaşlarım oldu.
Ben ekmeğe muhtaçken,
Oyuncaklar yağdı gökyüzünden.
Işıl ışıl rengarenk, ölüm kusan.
Yalnızız , yapayalnız.
Elimde bir taş yürüyorum .
Karşımda düşman askeri...
Ama başım dik.
Yaşım on iki , işte böyle büyüyorum.
Kör bir kurşun beni bulana dek...