Kör Serçeler

Bir rüzgar
Sırtını kokluyor kısrakların
Önümde koşanlar
Bir memleketin kokuları
Yine de unutmuyorum ben olanları
Hani dünle bugünü soğuruyorum ya
İşte öyle

Yinelerde kavruldu ellerim
Belkilerin kulağına fısıldadım
Sizden başka var mı
Beni bu kadar ussuz yapan
Nedense beklerdi hep orada
Kapının eşiğinde
Hani şu ucuz cıgarasıyla
Sen dedim hey
Sen
Kalk
Kalk dövün biraz yalnızlığına
Bana öyle gülümseme

Sizleri bırakıp senleri yeğlerdi
Sonra bir uçurtma kamışında aradı ümidi
Belkilerden usandırdın
Tamam, olsun
Ben de o köydenim işte sorma artık
Devrinin adamı değilim
Yüzüme vurma
Kırdığın kamışlarla uçurtmanı uçur sen anca
Ümidi umarak bulutların belirsizliğinden

Tahta çerçeveli aynaya bakardın sen
Lekeler görüyorum anne derdin
Ben bu kadardım
İşte işte bu kadar
Şu uyuz köpek kadardım
Ellerimden tutardın sinemaya giderdik
Ben bilmezdim filmi falan
O büyük ışığı, karanlığı severdim
Şimdilerde biraz ağlamaklı güvercin
Avucundan yem yemiyor mesela

Kendim bu kadar
Bu kadar değildim ben
Senin avuçlarından kör serçeler havalanırdı
Bunu bilirim, hatırlarım gün ortasında
Kıytırık kasetlerde müzikler dinlerdin sen
Bunu da unutamıyorum
Ama bişey diycem
Şimdi neden ben
Ben bu kadar böyleyim
Kırkımda değilim
Henüz kırlar da düşmedi şakağıma
Kaldıramam olgun fikirleri
Eskiden bu kadar değildik biz
İçim hiç rahat değil
Ben yine şimdi
Hırsıza sığınmış gece kılığında
Kendim bu kadar
Bu kadar değildim ben
Değildim işte
Ben
Ben...
Neden böyle