Kördüğüm

Gölgem bedenimden çekip gidiyor bazen ,
Siyahlara karışıyor gökyüzü , kendi kavgasında sanki derde dönen semazen...

Bulutlarımı toplayıp bağrıma basasım geliyor gözlerime hüzün çökerken,
Soluksuz kalmak kendini bilmezliklerde sabahın ışığına hiç sevinemezken...

Sessizlik paslı bir bıçak , nereye tutsam elim kanlı kinli pas kokacak ,
Biliyorum seyircisiz sahnelerim , kapalı gişe oynuyor kendime küsmelerim,
Son biletimi satmadım henüz, daha balkabağından kim bilir neler çıkacak...!

Bir düğüm daha attım kan damlayan pınarıma,
Geceyi emzirmek sana mı düştü de soğuğu terk ediyorsun aynadaki yalnızlığa...

Mesele günü görmek değil gün görmek,
Ateşi yakmak değil külün değerini bilmek...
Dağlar gibi dik durmak alnına çalarken rüzgar çevirirken çehreni kışa,
Bazen eğilebilmek elinden su içirebilmek için kanadı kırık bir kuşa...
Bazen yutmak büyük lokmaları çiğnemeden ,
Atlamak bazen bir uçurumdan bulutlara , ardından geleceğini bilerek ,hiç düşünmeden!

Bu gece toplanıyoruz bütün başıboş yılgınlıklar , usanmışlıklar aynı yerde,
Topunuzu defnediyoruz , özlemlerinizi de alın içiniz yanar düşünce derde...
Ardınızdan okyanuslar dolusu nefes göndereceğim,
Gecelerime gelmeyin diye tam yüreğinizden düğümleyeceğim...
Ne sizler gelebilesiniz bana , ne de ben yar olayım karanlık şafaklarınıza...

Haydi üstadım vakti tamam , gidelim yolcu yolunda diyerek,
Her sabah yeni bir hayale bir çift yüreği sessizce hediye ederek...