Kör'e Lüzumsuz Sözler

Farkındayım elbette, sevgi pıtırcığı olamadım sana
Vıcık vıcık ilişkilere iğrendiğimdendir bu tavrım
Her gün güller getirmedim sana ama
İçimden gelince kopardım bahçelerden, aldım yollardan
Bir sene de belki on kere getirdim sana çiçeklerin rengini
Ama rengârenk sana güdümlü gönlümü sundum her gece
İçimde sana yeşeren renkleri sen hiç görmedin mi?
Bilemedin ki her gün kapıyı vurduğumda
Ben sana top yekûn ciğerimle, yüreğimle geldim
Sana hasret, senin yüzünde eskimeye geldim
Bir iki sohbetine muhtaç dibine geldim
Mutfakta bile yanından ayrılmadan beklerdim
Bunu da mı görmedin, sezmedin
Valla sen beni bilemedin...
Zaten bilmen de mümkün değilmiş
Ben her şeyi bilenim diye gezinmenden belli
Bilmişliğini ezelden tanırım da
Bu kadar kör olacağını vallahi bilemedim
Şimdi bile aynı tavırlar, aynı bilmişlik hikâyesi
Bildiğini sanıp da zırcahillik nicedir
En zor olanda bu olsa gerek hayatta
Yolu bildiğini sanıp, uçurumlara yürümek işin
Bir dediğini iki etmedim hâlbuki
Sen ise ilk isteğimi yıktın, ruhumun üstüne bin ton
Ezdin, parçaladın yaşayan her yerimi
Hem de ben;
Her şey gönlünce olsun diye uğraşırken durmadan
Basmadı kafan be güzeller güzeli hatun kişi
Güzellik bir yere kadardır; sen de bilemedin
Aşk bir yere kadarmış, hayata son vermek talebi var bu işte
Canına kastedince, yavruna ilişince aşk beklermiş
İçin acıya acıya gezersen de
Hayat taş duvarlara seni sıva yapsa da
Acına da katlanmayı öğrenmek ayrıca bir erdemmiş.
Hayata küstüğüm doğrudur
Ama bugün ama yarın yeniden dirileceğim beklenir
Beklenir de beklenir de, kaç zaman bu bilinmez
Mecbur yapacağım bir iki şey kalır bana
En kısa zamanda
Yaşamdan yeni gülücüklü hayatlar çalmam lazım
Yoksa hemen ölmem lazım...