Korkarım ki

Düşlerimizin sığındığı evvel zaman içinde
Katran karası gecelerde
Suyu zehir, bıçaklar sırtında
Dağlarda ,ovalarda,şehirlerde
Memleketin her bir yanındayız

Yani biz şairiz ,emek işçisi
Kalemimiz namus bekçisi
Sürdümmü namludan içeri
Kimse durduramaz bizi

Gündüzler düşmanımız olmuş
Geceler hüznümüz
Tahta çıkmış yalnızlığımız
Artık dönemeyiz geri

Hainler her gün caka atarken sokaklarda
Düşlerimiz bir bir düşerken toprağa
Anadan üryan yalın ayak bassakta yollara
Menzilimiz şaşmaz,umudumuz tükenmez
Biz düşlerimizin peşine düştükçe

Korkarım ki geri dönmez yüreğim
Korkarım ki bahar yüzü görmez gözlerim
Gün ışığı şimdi ısıtmaz bedenimi
Karanlığa saldırdığım günden beri

Astım ceketimi sahipsiz yıllara
Kalemim karanlıkla çekiştiğinden
beri
Bekle beni demek haksızlık sana
Korkarım güzelim bu yürek geri dönmez bir daha

Karanlıklar çöktü aydınlığın arkasından
Sahteliğe alışık yüzler karanlıkta sıvışırken
intiharlar kuşandım gökyüzünden
Kalemimin kestiği kadar varım ben

İhanet kol gezerken gecede
Vesikası olmayan herkes
Namuslu sayılırdı kendince
Elleri kirli yüzleri kirli kan kokardı bedenleri
Geceye sığınırken hainler
Göremediler geceye ışık tutan elleri

İhanet namlularının gözdesiyken ben
Düşlerini hayra yorma sen
Bizi biliyorum hasret saracak
Belki vatan bu acılarla kurtulacak
Bekleme beni bu yürek bir daha dönmez geri
Düşlerinle sar sarmala bedenimi
Kimseler bilmesede
Kimsesizlerle göm beni