Korku

ve sonra
tanrı'nın yok olduğu yerlere gitmek istiyorsunuz
yalın ayak


kim bilir
küfretmek için belki de
ölümün ıslak nefesini hissedecek kadar karanlık
yalnızlık kokan viran köşeye


puşt masallar anlatıyorsunuz kendinize
yalan olduğunu bile bile
kulağınıza ihanet ediyor
dudağınız


garip bir sancıyla uyuyorsunuz sonra
kış kadar sert bir mekanda
kar yastığında


çakallar uluyor
ürküyorsunuz içiniz burkuluyor
rüyanızı bölüyor rüzgarın korku ivmeleri


içinizde büyüyorsunuz
panik
yoksulluk
yoksunluk


aşk arıyorsunuz
boşluğunuzda yine o puşt yalnızlık


çam gölgelerinde
kozalaklarla konuşuyorsunuz
şarkı oluyorsunuz


ıslığınızda deniz
devrim olup
kalabalığa karışıyorsunuz ...