Korkuluk

Boğuluyordum karanlığında gecenin

Alçak bir korkuluğa tutunmak için

Alçaldım yutabildiğine

İndim dibe çekebildiğine

Gördüm kendimi bir tabut içinde

Kilidi kendim vurmuşum

Boğazımın ta ortasına

Alçaldım bir korkuluğa tutunmak için

Bir dalga itti beni daha da karanlığa

Bir gün gemisi daha geçiyordu işte

Ta orada!

Dumanı tüterdi burnumda

Döner, döner, döner

Saplanırdı kalbime

Bir halat umdum, hata idi

Bir simit, hata idi

Alçaldım bir korkuluğa tutunmak için

Belli idi

Belli belirsiz çizgiler

İnerken dibe çekebildiğine

Gözlerimin ufkunda ararken gözlerini

Uzaktan geçen bir gemi gibi

Parıltısı sönen bir yıldız gibi

Kayboldun ufuklarımda

Kaybolmandansa ufuklarımda

Kör olma ihtimalimi diledim

Ama senin parıltının sönmesini

Asla yediremedim

Alçaldım

Sonsuz bir uçuruma salınmak için

Oyundu bunlar bana hep

Bir kanatlarım eksikti dibindeyken denizin

Tabutuma koymuştum sahi

Bir parça atkı bezi

Karışmış şiir gibi

Örülmüş saçlarından iplerle

Bilemezdim

Dolanacaktı bileklerimde

Kızıl gözyaşlarım

Oyundu bunlar bana hep

Koparken tutunduğum ipim

Bir yüzgeçlerim eksikti

Sürerken rüzgarları

Alçaldım alçakça

Kendime yaptığım bu sehpada

Saçlarınla okşadın boynumu

Sonra bir rüzgar esti

Düştü sehpam

Sahi

Oyundu bunlar bana hep

Çözemedim boğazımdaki kilidi

Bileklerimde gözyaşlarım vardı

Alçaldım bir atkı bezini koparırcasına

Vurdum sırtına dünyanın

Vurdum yüreğimin tam ortasıyla

Bir gemi daha saplandı kalbime

Bir korkuluğa tutunamadım

Her bir dalga siliyordu parıltını

Her bir dalgada soluyordu ufuklarım

“Bu gece çok uzaktan geçen bir gemi”

Elimi uzattım

Bir halata uzandım

Saçlarından örülmüş

Gözyaşı dolu bileklerimle uzandım

Bir dalga itti beni karanlığa

Bulutlandı gökyüzü

Battı gemiler

Soldu yıldızlar

Soldu gözlerin

Uzanamadım ufuklara

Gömüldüm artık karanlığa

Çırpınırken derinlerinde denizin

Saçların dolandı boynuma

Alçaldım

Neyi layık gördüysen bana

Bir korkuluğa tutunurcasına