Korkunun Adı

Canımın çıkmasından değilde sakınarak,
Güneşini kaybeden çiçekler kadar çıplak
Kelepçeli kollarıma öylece bakarak
Bir mahkum kadar aciz,acımasız ve korkak

Mezarıma betondan bir gül koy, ağlayarak
Ben yetiştiririm onu, herkesten saklayarak
O zaman trene yetişirim çok çalışarak
Ama kalbimde yerin simsiyah atacak...