Korkuyorum
benim
saçlarım neden beyazladı
bilirmisin sen
ellerim pamuk gibiydi
şimdi nasırlanmış
adını yüreğime yazmaktan
gece ay doğardı
gündüz güneş
sen yoksun ya
hayat şimdi hep karanlık
korkuyorum yalnızlıktan...
Ya biterse? Ya yok olursa bu güzellik ? endişesi içindeki korkumuz.
Tabii ki bitecek. Yaşadığımız mutluluklar, hüzünler hep bitmedi mi? Hep yerine başka başka hüzünlere, mutluluklara bırakmadı mi ? Bu korku belki de daha güzel mutluluğun habercisi olamaz mı ?
Hep korkmaz miyiz? İçimizi en güzel anlarda bile hep sarmaz mı? Sevgisizlikten değil, hiç korkmayacağın en güzel sevgiden yana boğul emii
Sevgi ve saygılarla..