Korkuyorum..
Ayaz akşamlarında şehrin,
Gelmeyeceğini bile bile
Bekliyorum seni,
Ve kör sabahlarında.
Özlemim kahıra dönüyor
Simsiyah şiirlerimde.
Ve sen
Beklediğimi bile bile
Gelmiyorsun,
Ölüme terkedip hislerimi,
Solgun bir denizin kıyısında.
Bıktırdım kalem kağıdı
Seni çizip yazmaktan,
Bezdirdim dostlarımı
Hep seni anlatmaktan,
Ve işte sustum artık.
Gülümseyen bir maske
Taktım yüzüme,
Sahte tüm gülüşlerim,
Dolaşıyorum ortalıkta
Yokluğunda vura vura
Çürüttüğüm
Bağrıma taş basıp..
Oysa,
Derdim gücüm gene
Seni düşünmek bu aralar
Yokluğunun acısı
Yaş oldu gözlerimde.
Kirpiğimin ucundan
Ha düştü ha düşecek.
Unutup çoğu zaman
Bir maske taktığımı
Artık bende sen olmuş
Yüzümden,
Seni okuyacaklar diye
Korkuyorum..
UTANIYORUM..
"Bıktırdım kalem kağıdı "Seni çizip yazmaktan, Bezdirdim dostlarımı Hep seni anlatmaktan, Ve işte sustum artık." Beni bu kısım cezbetti. Aynı duyguları yaşıyorum. Sanırım bende kağıdı bıktırdım,dostları bezdirdim. Çok içten bir şiir Tebrikler Abdullah Ağabey. Yüreğine sağlık 👍
Unutup çoğu zaman Bir maske taktığımı Artık bende sen olmuş Yüzümden, Seni okuyacaklar diye Korkuyorum.. UTANIYORUM..
burayı kendime aldım Sevgili Melik mahsuru yoksa...
Tebrikler...
sevgiler
a-yaz akşamlarında şehrin sudaki içiçe halkalar gibi yayıldı benliğimde şiirin...👍👍👍
ama utanmak niye arkadaşım? sevda utanılacak bir hal aldı da bizim mi haberimiz yok bu durumdan?
tebriklerim yine güzel şiirine ve sevgi dolu kocaman yüreğine...
şiirce kal her daim,
Yağmurlarla gelen hüznün suya iz bırakması gibi şiirin içindeki duygular..
Kutluyorum kalemi yazıran yüreği.
Dostluk ve kardeşlik duyguları altında daha nice güzel şiirlerde buluşmak dileğimle..
şiir bir başka güzel final bir başka... tebriklerimle...