Koro

Yalnızız hepimiz insan ormanında
Yalnız içeriz kahvemizi el masasında
Uykumuz bölünür kan ter içinde
Böğrümüze vurur ağrı, yakar yüreği de
Ne gelir elden, çare kimde
Yalan aşklarla yitip gitmişiz işte
Çağırır gerçekler, bekler evde
Hayaller ölüdür
Ruhlar hasta
Sözler eklenir ardı ardına
Boşa geçmiş bir ömür
Cenazesi kalkar şiirlerin
Şair gömülür
Kiralık bir evin oturma odasına
O değil midir?
En güzel şarkıları yazdığını sanan
Servilerden korktuğu yaşta
Oysa ne kalmıştır yanan
Eski fotoğraflardan başka
İhtiyar korolarda söylenir
Sararmış sayfalarda kalan anılar
Direnir son deminde bile direnir
Vaktinde kavuşamamış canlar