Köşkümdeki En Büyük Sevdama

Babasını katledenlerinin cehaletinden korkmuş,
İntikamını almanın peşindeydi,
Öyleydi de,
Kimeydi kini,
Nasıl olacaktı,
Kana kan mı,
Cana can mı,
Yoksa.

Katillerinin topraklarında, çocuklarıyla olmaya,
O çocukları birer katil değil, insan yapmaya,
İşte intikamını almaya,
Yani o çocukları eğitmeye,
Düştü yollara.

Cehaleti silecekti dünyadan,
Bunu amaç bildi düştü yollara,
Dilinden bal aktı gözlerinden yaş,
Genç yaşında koştu gurbet ellere.

Yorulsa da pes etmedi yıllarca,
Fidanları büyütüp de oldurdu,
Fidanları ağaç oldu dal verdi,
Dallardaki çiçekler hep o kokar.

Bu ne emek bu ne sevda bu ne aşk,
Emekleri yolumuzda fenerdir,
Yeridir onun kalbimizdeki köşk,
Öğretmenim ellerinden öperim.

23.11.2014. Beylikdüzü